स्वरमंच - गीत रामायण | ८७व्या प्रयोगा निमित्त

स्वरमंचने आपला गीत रामयाणाचा  ८७वा कार्यक्रम हनुमान जयंती निम्मित्त निगडी येथील श्री हनुमान मंदिर येथे प्रचंड गर्दीत मरुतिरायाच्या चरणी अर्पण केला. या कार्यक्रमानंतर गीत रामयाणाविषयीचे आमचे विचार, मराठी मुलांमध्ये आणि मोठ्यांमध्ये असणारे गीत रामयणाचे महत्व या विषयावर देखिल मी बोललो. मराठी माणसाचं  एक आहे,आपल्याला जर कोणी काही सांगत असेल तर ते तो ऐकून घेतो,आणि नंतर टाळ्या ही वाजवतो. उगाच नाही राज ठाकरेच्या भाषणाला आणि अनिरुद्ध बापूंच्या आश्रमात सारखीच गर्दी जमत.

असो, तर ८७वा कार्यक्रम केलेल्या स्वरमंचला आता वेध लागलेत शतकपुर्तीचे. आज गीत रामयाण म्हणावं तितकं काही पोप्युलर राहिलेलं नाही. पण मराठी माणसाला ग.दि. मा आणि बाबूजी यांनी दिलेला हा आमूलाग्र साठा मराठी-अमराठी, हिन्दू-मुसलमान,असल्या नामर्द लोकांनी चालवलेल्या देशद्रोहाच्या चीतेवर पेटून संपून जाऊ नये म्हणून स्वरमंच कार्यरत आहे.

गीत रामयण हे फक्त काव्य नाही की नुसतं संगीत नाही तर तो मराठी मनावर करण्यात (कोरण्यात) आलेला एक संस्कार आहे व तो लुप्त होत चालला आहे आणि प्रतेक मराठी माणसाने त्याचे जतन केले पाहिजे.

(स्वरमंचचे सर्वेसर्वा श्री हेरंब चिंचणीकर यांनी स्वरमंच चे पैलू अशी एक फुल ना फुलाची पाकळी तसे काव्य नाही पण कौतुक असे चार शब्द स्वरमंचच्या कलाकारंसाठी लिहिले व् माझ्या सुपूर्त केले. ते येथे प्रसिद्ध करत आहे,  ८८ व्या कार्यक्रमात ते मी रसिकांसमोर सादर करीन.)

(स्वरमंचच्या ८७ व्या कार्यक्रमात गीत रामायण सादर करताना कु.शर्मीला चव्हाण, कु.मृणालिनी व् स्नेहा कुलकर्णी, सौ.दीपा 

मलावणकर, श्री हेरंब चिंचणीकर व् निखिल राजे .

(केदार तळणीकर, सौ. उर्मिला भालेराव, सौ जयश्री लेंभे , कु. शर्मीला चव्हाण, कु मृणालिनी व् स्नेहा कुलकर्णी )

svarmaMcacao sao-savaa- EaI horMba icaMcaNaIkr yaaMnaI svarmaMcaacao pOlaU Asao svarmaMca cyaa kalakaraMcao kaotuk krNaaro caar Sabd ilahIlao Aahot to p`isaw kirt Aaho 
EaI

svarmaMcaacao pOlaU

svarmaMcaacaI SaaoBaa nyaarI ‚svarat Asatao naUr navaa È

Baava AagaLa tala vaogaLa‚ Eaaota haotao gaIt KuLa È È

jayaEaI laoMBao saadr kirtI‚ EaI gaNaoSaa ina%yanavaa È

'gaIt gaNaoSaa' gaIt svat:cao ‚%yaa svayaMBaU p`Qyaaipka È È

snaohacaI tr saUrBararI‚ maRNaailanaI tr saUrmaNaI È

]QaiLit maMcaava$naI daoGaI‚ sa#yaa baihNaI kuLkNaI- È È

Svarsama`a&I dIpa hI tr‚ gaLyaat Aaho svargaMgaa È

icaMba iBajaivato p`%yaokalaa‚ maalavaNakr saUr navaa È È

Saima-laacaa gaaoD gaLa ‚ BaavagaIt isqaravatao È

Qaagaa Qaagaa saiKbaGa mhNata‚ BaavaspiSa- ivasaavatao È È

talavaadk vaogavaogaLo jir AsatI yaa maMcaasa È

tbalaa vaadk rGauvaIr Aamacao zoka %yaaMcaa jaaoYaat È È

inavaodnaacaI Qaura polatI‚ hLdo ‚ inaiKla rajao hao È

jaIva Aaotuina nava kivataMcyaa‚ fvairtI ipcakaáyaa hao  È È

AMgaI ]Dta‚ hasya fulaara p`%yaokacyaa AaozI hao È

risakEaaota Aamha laaBatao dadhI dotao gaaNyaalaa È È

TaLIvar TaLI dotanaa laajat naahI kaoNaalaa È

rMgat AalaI maOifla AamaucaI svarmaMcaacyaa igataMnaI È È

SaatpUtI-caI Aasa Amhalaa‚ baaga fulaavaI Eaao%yaaMnaI È

vaaTt haoto kala prvaa svarmaMcaatIla maI pOlaU È È

kana ]GaDiNa JaalaI maaJaI‚ banalaao gaaozyaatIla baOlaU È

saMvaaidnaI vaadk maI tumacaa ‚ savaa-McaI Gaotao gaaNaI È È

caGaiLt basatao gaaiNa tumacaI‚ AaozI maaJyaa inaiSaidina hao È

gat kaaLacaI yaad AajahI‚ maaJyaa (dyaat È È

ivasar na pDtao AQaa-MiganaIcaa maInaaca nayanaat È

drI kparI GarI kuNaacyaa imaLola ka tI malaa È È

sadnaI maaJyaa ]BaI ibacaarI JaaopaL\yaavar idsaola ka È

yaa AaSaovar vaavartao pir saUr na imaLtao gaaNyaacaa È È

ksaa SaaMtvaU manaasa maaJyaa maInaakaMt maI maMcaacaa È

AaBaarI maI savaa-Mcaa È È AaBaarI maI savaa-Mcaa È È

 EaI horMba icaMcaNaIkr

14Ò02Ò2010

On The Way of Lonliness............Well I really didnt knew how to spell it till now

Loneliness... I think thats how one spells it. 

I had been very restless all night yesterday. Currently I am not working... I stay in the house all day.. in my room.. I surf... I blog... I am doing 3 shows a week.... no tensions.... by the grace of my Lord I even see a career parth ahead ,,,though as faint as the slighhtest ray of hope .... but I do see it..... A sunrise starts with one faintest ray... and thats the first step towards a bright sunny day... Inshort I am leading a comfortable and a life a lot of people would gamble stuff for....

But still since a few days I am restless.... restless with something I had left long back... with something once upon a time I was very sure would never be a part of my life.... But since a few days it had been bothering me...

In the very beginnig of my blog I had mentioned of deleating certain people from my life. 2008 had been the most painful year in terms of relations. I stayed alone in the metro... frnz gone and nothing in hand.... except ... a strong resolution to come out of it and never let it hamper my life again.

Today somehow I feel I want to get them back. Not that I have not struggled earlier and its rather the struggle that has been more painful. To receive negligence and to be ignored . Mumbai taught me so much fun, friends , lessons, business, money but it never taught me to be a bad friend, it taught me to look ONLY after MYSELF but not not selfishness..... Pune can teach people to be selfish. I am not talking about people I met in these 8 months in Pune.... they were never friends... they were just people in disguise of friends.. kids can wear a supermas mask or even go ahead and wear a red underwear over their pants ... but they would still not know wht a superman is... or they would just have a partial idea that superman can fly(and not know he can do a lot more good things other than flying or worst there are a lot of bitter responsibilities that come with being a superman)... similarly these guyz had a partial idea of what friends are..... but that dosent make friends.(friendshi comes with a bit of fun and lot of bitters)

I am talking of the old buddies.... they were surely not guyz in disguise.. but somethings gone badly wrong. I wish I can sort it out...